Και ξέρετε τι άλλο ένιωσα; Μια ανακούφιση, μια ελπίδα.
Γιατί διαπιστώνω ότι νέοι άνθρωποι αγαπούν έμπρακτα το χωριό μας, το κουβαλούν μέσα τους, και το φροντίζουν με σεβασμό και όραμα.
Αυτό σημαίνει πως το χωριό μας βρίσκεται σε καλά και ασφαλή χέρια.
Και επειδή οι αναμνήσεις δεν είναι για να μένουν στα συρτάρια, αλλά για να μοιράζονται, σας χαρίζω ένα παλιό βίντεο. Ένα κομμάτι ψυχής από το παρελθόν, σαν “ευχαριστώ” για όλα.